Смаргонскі край... Зямля маіх бацькоў, Мой родны кут, ты мне з маленства мілы! Вясновы спеў шпакоў і жаўрукоў, І матылёк у полі легкакрылы. Я часам бачу ў снах бацькоўскі дом, Лаўку ля плоту і куст бэзу. Парэчкі чырванеюць пад акном, І бацька лашчыць коціка-гарэзу. А мама нешта ладзіць ля пліты. Не спрабавала страў смачнейшых, як у мамы... Мой родны кут, які цудоўны ты! Найдаражэйшы, наймілейшы самы...
